Sightseeing Joburg

Vandaag alweer de laatste dag :'-(
Ik wil Joburg nog een beetje verkennen, en er rijdt sinds een paar jaar een hop on hop off bus. Ideaal dus. Met de hosteltaxi wordt ik op het station gedropt en dan wachten tot de eerste bus verschijnt. Om 9 uur precies. Ik moet selectief zijn met mijn uitstapjes omdat ik om 3 uur uiterlijk in de hostel terug moet zijn voor mijn vervoer naar het vliegveld. Ik wil zo wie zo een mijnschacht in in Gold reef city, en naar het apartheidsmuseum. Deze liggen vlak bij elkaar. Ik blijf lekker zitten tot halverwege de route, waar mijn doelen zich bevinden. We rijden door het centrum en via een koptelefoon krijg ik informatie over de bezienswaardigheden die we passeren. Bijvoorbeeld Carlton building, het hoogste gebouw in Joburg, van 50 verdiepingen en panorama terras. De stad is een echte stad, vol auto's en wandelaars. Het is druk en hectisch. De gebouwen zijn strak tegen elkaar gebouwd, in kleine blokken met kleine straten. Joburg is gebouwd met het idee dat na de goudkoorts de stad in een spookstad zou vervallen. Niets is minder waar. Waar je ook kijkt zie je winkeltjes. De gebouwen zijn grauw en bruin, en over het algemeen strak gebouwd. Gedurende de rit wordt duidelijk dat met druk bezig is de stad te moderniseren en renoveren. Veel nieuwe gebouwen rijzen op, en veel aanpassingenworden gemaakt om van deze stad een toeristische trekpleister te maken. Het voelt als een ouder rotterdam, terwijl deze stad nog geen 150 jaar bestaat. Bij Gold reef city spring ik eruit. Dit pretpark is gesitueerd op de plek waar zich ooit de grootste goudbron bevond. Je kan hier ook de mijn in. Dat is mijn doel. Eerst een kaartje kopen om het park in te mogen en dan gelijk door voor een kaartje om de rondleiding ondergronds te doen. Ik krijg een privétour van een half uur. We stappen de oude schachtlift is en we dalen af. We gaan tot leven 5, op 200 meter diepte. De mijn is maximaal 57 levels diep, zo'n 2000 meter, maar alles staat onder water. Ze zijn druk bezig level 2 geschikt te maken voor publiek, omdat het water zich tot 28 meter onder leven 5 bevindt. En elke maand 3 meter stijgt. Level 5 is 3 km lang, we bekijken uiteraard slechts een klein gedeelte. Je ruikt de zure lucht in de mijn hangen. De gangen zijn nauw, en ik stoot meerdere malen mijn hoofd. Lang leven mijn helm. De muren zijn gestucd met ijzeren pinnen om instorting te voorkomen, en de gangen zijn nauw en laag. Groot genoeg om in te werken. Her en der bevinden zich gaten net boven het hoofd waaruit het gesteente werd gekiept waaruit het goud wordt gewonnen. Er waren 3200 karren nodig om 1 kg goud te verkrijgen. Bizar veel werk dus. Er werkten mensen van divere nationaliteite, wat ervoor zorgde dat de mijnwerkers een eigen taal creëerde. Leuke, informatieve tour.
Het park zelf, voor zover ik even zie, is niet heel spectaculair en ik ren naar buiten. Even doorlopen en ik zie borden voor het apartheidsmuseum. Hebbes. Snel naar binnen. Dit vertelt het verhaal van het gescheiden blanke en zwarte volk tot vandaag de dag. De ingang is al indrukwekkend: ik moet door de blanke ingang. De andere ingang is voor nie blanke. Het is nog aparter om een stelletje van 2 verschillende kleuren, zij blank en hij getint, te zien stunten dat ze toch samen mogen. Ik denk dat het doel van de ingang duidelijk is. De portier is onvermurmbaar, ze moeten splitsen. Dit is in de tegenwoordige tijd duidelijk onnatuurlijk. Erg bijzonder dit tafereel gade te slaan. Binnen bevinden zich zuilen met een korte uitleg over de hoofdkern in de ruimte, vol met foto's en posters en verdere uitleg als bijschriften hiervan. Elke zaal verteld het verhaal verder met een bepaalde gebeurtenis. Erg indrukwekkend, maar ik ben toch vooral benieuwd naar het stukje dat men zich tegen de apartheid keerde. Dat komt vanzelf. Een kamer vol strops vanwege politieke verhangingen, foto's van gemartelden en heel veel foto's van de onrusten. Bizar hoe het tij ineens kan keren. En hoe men dat nog probeert tegen te houden. Dit gaat een beetje zo door, met uiteraard wederom de scholierendemonstratie van Soweto in de jaren '80, tot Mandel in '94 wordt verkozen tot president. Indrukwekkend museum die een duidelijk beeld geeft over de korte, maar hevige, strijd in Joburg en Zuid-Afrika.
Ik spring weer op de bus om verder te toeren. We gaan weer richting het centrum, de drukte in. We komen in de studentenwijk terecht. Veel winkeltjes, barretjes en universiteiten. Erg gezellige aanblik. We passeren de kunstacademie waar charlize Theron heeft gestudeerd (daar is ze weer!). We komen nog langs een 3 in 1 gevangenig die je kan bezoeken, maar helaas heb ik geen tijd. Hier worden ook de straffen uitgesproken. We naderen het station en de rit is voorbij. Al met al duurt een tocht een uur. Zeker de moeite waard en alle achtergrond informatie is erg leuk en informatief.
Vanaf het station pak ik de trein naar Rosebank, om vanaf hier verder te gaan per bus naar Dunkeld west centre. Ik ben 45 minuten te vroeg, dus grijp de kans op een panini tuna en een lekkere koude ijskoffie met caramelsmaak. Om half 4 vertrekken we richting het vliegveld waar ik om half 5 arriveer. Wachten om boarden, einde vakantie.