Weddingsday
Door: Me
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
13 September 2014 | Curaçao, Willemstad
Wij besluiten buiten de deur te eten, Nina raadt Kokomo beach aan. Tevens gaan we op zoek naar de flamingo's. Die zitten hopelijk op een km afstand in de zoutpannen. Nina zegt een mooie wandeling te kennen die de moeite waard is, we gaan het beleven.
Kokomo beach vinden we vrij snel door de goeie afslagbordjes. Mooie stek in Vaersebaai. Mooie beachclub met goeie, en vooral grote, borden omelet.
Hierna sttoppen we langs de weg omdat de flamingo's vlakbij zitten.
Mooie beesten, en gevonden!
We rijden door voor de wandeling. Eerst lopen we linksom langs het zoutmeer, maar die loopt al snel dood. Linksom volgen we een route de berg op. Door het dorre bos met niets te zien concluderen we na 45 min dat we weer bij Kokomo beach uitkomen..... Keren dus. En wat een hitte.
Weer terug bij Nina en co zite Nina met iedereen bij 'r ouders. Wij frissen ons rustig op. Het terrein ziet er geweldig uit. Een echt festival terrein a la Lowlands.Rond 2 uur is Nina klaar en staat ze met 'r 8 bruidsmeisjes (in turquoise) klaar het glas te heffen. Nina loopt in een witte jurk die kort is aan de voorkant en van achter de grond raakt, van veren. Mooie open rug, en heel veel sieraden die er perfect bij passen. En de blote voeten natuurlijk!
Al snel blijkt de grote bus weg te zijn waar we achteraan hadden moeten rijden, dus volgen we het kleinere busje van de bruidsmeisjes. Ik kan me inschrijven voor de formule 1. Sjezus.... Die dendert met dik 100 km/h over de langdweggetjes. Maar uiteindelijk bereiken we de Knip. In deze baai staan langs een pad 2 vakken met stoelen onder een wit doek en daarvoor, vlak naast het water, het terrein van het bruidspaar en getuigen. Supermooi!
Jairo staat braaf te wachten tot Nina met 'r vader in de oldtimer aan komt. Wederom wit met turkuoise aankleding.. De trouwambtenaar is helaas vrijwel onverstaanbaar door het geluid van het water, maar het blijft een mooi plaatje. Hiern is het feliciteren en de taart aansnijden. Een turkuoise taart, uiteraard, met een jack skellington achtig bruidspaar erop en een slinger met de tekst just married. Bomvol suiker en boter, maar wel lekker. En chapagne uiteraard. Hierna springen rond half 6 in de grote bus terug naar huis, de omgetoverde lodge.
Wij komen na 7en aan, als de duisternis invalt en dan pas zien we hoe gaaf het terrein eruit ziet met alle verlichting. Het is nog een uur wachten op het bruidspaar en kan smijten met confetti en rijst.
Om 8 uur is het buffet open. Barbeque vlees, zelf wokgerecht samenstellen, koude salades en zelfs poffertjes. Supergoed bereid, en geregeld.
De avondgasten druppelen binnen en om 9 uur is de openingsdans.
Uiteraard is ook hier John Major populair. Een romantisch traag begin die uiteraard eindigt is een stuiterversie. Het feest begint.
Om 10 uur begint de live band, ook nog, die veel oudere rock nummers spelen. Weer top geregeld, alweer. Met een kwartiertje pauze ertussen, spelen ze door tot 12 uur. En uiteraard volgt dan de dj die de trance in huis brengt. Het buffet is de gehele avod open en er lopen mensen rond om bestellingen op te nemen en te bezorgen. Om half 2 is het feest afgelopen en gaat Nina met aanhang naar de Lagoon voor een after party. Wij passen. Zijn stuk. En dat feest is niets voor ons qua stijl. Weg Lowlands, hallo techno... We zien morgen wel hoe we de auto terughalen. Veel plezier iig, het was een geweldige dag! Bedankt namens ons :)
-
15 September 2014 - 18:57
Anita:
leuke tato
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley