Tuf tuf tuf tuf tuf......

Vandaag een hele dag rijden richting Santiago. We maken een paar stops voor een pauze en lunch, maar dat is het dan ook wel. Gigatische onweersbui gehad met vele bliksems. Santiago is een erg grote stad. Een echte stad. Druk, chaos en overal geluid. En nog steeds herstellende van Sandy, de orkaan van 3 jaar gelden. Blijkbaar is Santiago zwaar getroffen, maar dat zie je ook wel. Alle bomen zijn zo goed als weg en de gebouwen tonen nog schade. We slapen downtown in casa's. En zowaar mogen wij ook een keer in de main casa. We drinken even wat en doen dan bekende neighbourhood walk. We eindigen om de hoek op het rooftop hotel om wat te drinken. In de verte zien we de bliksem. Op dit moment belt Cowboy blijkbaar met Di. Ik had m eerder, net als Di een sms gestuurd. Die was dus aangekomen maar hij leest slecht engels... Lastig contact houden. Blijkbaar belt ie vanavnd terug als ik even alleen kan zijn. Zelfs Di is verbaasd. We eten met z'n allen in de maincasa waar ze een heerlijke maaltijd/buffet hebben bereid. Vlees is aan mij niet besteed, maar de vis en groenten zo onwijs lekker! We zouden gaan stappen maar daar komt ook weinig meer van. Om 9 uur krijg ik inderdaad de foon in mijn handen. Ik spreek comboy denk een kwartier. Maar de lijn is slecht en ik snap vaak niet zo goed wat hij bedoelt. Denk dat dat ook wederzijds is. Naar Havana komen ging iig niet, hij heeft denk ik uitgelegd waarom, maar ook dat kwam niet helemaal aan. Dus sinds dat telefoontje ben ik cowgirl en Di vindt t maar wat prachtig. We drinken nog even wat met z'n allen als vrijgezelle dames en gaan slapen.