Ossen en olifanten
Blijf op de hoogte en volg Daniëlle
15 Januari 2018 | Nepal, Bharatpur
Gisteravond nog even lekker wat gedronken met z’n allen. Vandaag wordt de groep namelijk 2x zo groot. Vikki maakt zich ernstig zorgen over de nieuwkomers en India. Ze kent ze niet en weet niet hoe ze in elkaar steken. Want India wordt drama. Inmiddels hebben ook Leo en ik minder zin. Gekkenhuis, chaos, ellende. Mensen gaan dood langs de weg en je doet niets. Alleen lopen mag absoluut niet, ook niet overdag.... leuk...... dus educatieve avond :)
Enfin: Lange rit richting Chitwan vandaag. Gelukkig voel ik me fris en bijna fruitig. Alleen begint Leo een te kwakkelen. We vertrekken om 7:30 uur, over de ergste weg tot nu toe zegt men. Daar is niets aan gelogen. Hobbels en bobbels en ellende. Het is maar goed dat de omgeving zo mooi is. We zitten in ruiger gebied nu. Steile rotsen omgeven ons, met water schuin onder ons. Een medereiziger is zeeziek (wagenziek is niet voldoende). Ik vind het serieus knap dat ze alle ellende in een plastic tasje weet te mikken. Na 3 uur shaken komen we op betere wegen, en zijn we ook de bergen uit. Alles vlak. Hier begint ook Chitwan area.
Veel landbouw. En terug in de echt bewoonde wereld. Het is hier een explosie van toerisme: overal lodges en hotels. Om half 12 arriveren we en hebben wederom een prima verblijf. Volgens de gids zijn de tijgers hier uitgestorven, en lopen locals elke ochtend een rondje met tijgerpootjes aan. Zo groot is de kans ze hier te zien.
Met de lunch ontmoeten we de andere 8 mensen die meegaan tot iig Delhi. Merendeel is onder 25, en dat is te zien ook. Een van in de 30 en een ander in de 50. Vast prima mensen. Wij zijn klaar met eten en zij beginnen, inclusief welkomstgesprek van Vikki. We zien wel of ze bij de wandeling an vanmiddag zijn. Wij gaan snel onze was dumpen :) 3 euro pp, en dan hebben we de helft van onze backpack daar gedumpt. Einde van de dag weer ophalen. Ik zeg prima!
Tussendoor hebben we een village tour gehad. We zitten per 5 in een wagen met 2 ossen ervoor. Echt. Te grappig. Goed gevoed in ieder geval. En op t dooie akkertje lopen we door de straten. Zodra we het toeristische dorpsstraatje uitlopen, zijn er nog steeds zat winkeltjes, maar wonen de mensen hier ook duidelijk. Landbouw en vee staan overal. Zien er prima uit, en overal kleintjes bij. De gebouwen zijn hier niet geverfd, en veel hebben een rieten dak. Voelt echt landelijker aan. Al snel merken we op dat onze ‘chauffeur’ de os sneller laat lopen door in z’n aars te roeren. Ik had eigenlijk een foto van onze koppen moeten maken toen we dit zagen. Maar t werkte wel. Wij gaan zo wie zo geen hand geven. Na 45 min komen we bij een klein dorpje aan. Waarschijnlijk een soort openlucht theater zoals we in Arnhem hebben. Zoals ze vroeger leefden. Heel veel verschil zie ik niet, en de gids snap ik ook niet zo. Plus het feit dat ik afgeleid wordt omdat er 3 olifanten met hun verzorgers voorbij lopen. Na een tijd gaan we weer met de ossenwagen terug. We gaan langs de omheining van het nationale park en zien in de tuin van een huis nog een getrainde olifant staan, aan de ketting met z’n voorpoten. Sommigen hebben al medelijden met de ossen, ik wil niet weten wat ze hier van denken. Ik denk dat de ossen het beter hebben dan de paarden hier...
De temperatuur is hier overdag rond de 20 graden, voelt voor ons warmer. En is nauwelijks wind. Heeeeerlijk!!!
Het buffet is simpel, niet heel denderend, maar het voedt en vult.
Leo voelt zich nog steeds niet zo denderend, en is moe. Dus die gaat richting bed. Ik laat me verleiden tot een culturele avond. Ik tuin er weer in. Het begint met het volkslied, waarbij 80% van de zaal opspringt en met het hand op het hart meezingt. Zo voelt het dus on bij een geslaagd EK team te staan. En dan staat er een vrouw in traditionele kledij te verkondigen welke dans komt. Geen idee, versta er geen moer van. Dan een dans, en weer die vrouw, andere dans. Met een enthousiasme dat er vanaf druipt. Eigenlijk maken de locals in de zaal er leuk: ze applaudisseren en fluiten en juichen als een malle. Zo gaat het een uur door tot de einddans waarin iedereen welkom is om mee te doen op het podium. De locals breken zowat hun nek over elkaar om dat podium op te komen. We weten niet wat we zien. Bizar. En voor ons grappig. Hierna gaat de groep nog wat drinken. Ik ga lekker terug. De WiFi is goed hier, dus ga lekker Skypen met m’n vent. Goede afsluiter van de dag.
Oh ja: gefeliciteerd ouwe!!!! ;)
Enfin: Lange rit richting Chitwan vandaag. Gelukkig voel ik me fris en bijna fruitig. Alleen begint Leo een te kwakkelen. We vertrekken om 7:30 uur, over de ergste weg tot nu toe zegt men. Daar is niets aan gelogen. Hobbels en bobbels en ellende. Het is maar goed dat de omgeving zo mooi is. We zitten in ruiger gebied nu. Steile rotsen omgeven ons, met water schuin onder ons. Een medereiziger is zeeziek (wagenziek is niet voldoende). Ik vind het serieus knap dat ze alle ellende in een plastic tasje weet te mikken. Na 3 uur shaken komen we op betere wegen, en zijn we ook de bergen uit. Alles vlak. Hier begint ook Chitwan area.
Veel landbouw. En terug in de echt bewoonde wereld. Het is hier een explosie van toerisme: overal lodges en hotels. Om half 12 arriveren we en hebben wederom een prima verblijf. Volgens de gids zijn de tijgers hier uitgestorven, en lopen locals elke ochtend een rondje met tijgerpootjes aan. Zo groot is de kans ze hier te zien.
Met de lunch ontmoeten we de andere 8 mensen die meegaan tot iig Delhi. Merendeel is onder 25, en dat is te zien ook. Een van in de 30 en een ander in de 50. Vast prima mensen. Wij zijn klaar met eten en zij beginnen, inclusief welkomstgesprek van Vikki. We zien wel of ze bij de wandeling an vanmiddag zijn. Wij gaan snel onze was dumpen :) 3 euro pp, en dan hebben we de helft van onze backpack daar gedumpt. Einde van de dag weer ophalen. Ik zeg prima!
Tussendoor hebben we een village tour gehad. We zitten per 5 in een wagen met 2 ossen ervoor. Echt. Te grappig. Goed gevoed in ieder geval. En op t dooie akkertje lopen we door de straten. Zodra we het toeristische dorpsstraatje uitlopen, zijn er nog steeds zat winkeltjes, maar wonen de mensen hier ook duidelijk. Landbouw en vee staan overal. Zien er prima uit, en overal kleintjes bij. De gebouwen zijn hier niet geverfd, en veel hebben een rieten dak. Voelt echt landelijker aan. Al snel merken we op dat onze ‘chauffeur’ de os sneller laat lopen door in z’n aars te roeren. Ik had eigenlijk een foto van onze koppen moeten maken toen we dit zagen. Maar t werkte wel. Wij gaan zo wie zo geen hand geven. Na 45 min komen we bij een klein dorpje aan. Waarschijnlijk een soort openlucht theater zoals we in Arnhem hebben. Zoals ze vroeger leefden. Heel veel verschil zie ik niet, en de gids snap ik ook niet zo. Plus het feit dat ik afgeleid wordt omdat er 3 olifanten met hun verzorgers voorbij lopen. Na een tijd gaan we weer met de ossenwagen terug. We gaan langs de omheining van het nationale park en zien in de tuin van een huis nog een getrainde olifant staan, aan de ketting met z’n voorpoten. Sommigen hebben al medelijden met de ossen, ik wil niet weten wat ze hier van denken. Ik denk dat de ossen het beter hebben dan de paarden hier...
De temperatuur is hier overdag rond de 20 graden, voelt voor ons warmer. En is nauwelijks wind. Heeeeerlijk!!!
Het buffet is simpel, niet heel denderend, maar het voedt en vult.
Leo voelt zich nog steeds niet zo denderend, en is moe. Dus die gaat richting bed. Ik laat me verleiden tot een culturele avond. Ik tuin er weer in. Het begint met het volkslied, waarbij 80% van de zaal opspringt en met het hand op het hart meezingt. Zo voelt het dus on bij een geslaagd EK team te staan. En dan staat er een vrouw in traditionele kledij te verkondigen welke dans komt. Geen idee, versta er geen moer van. Dan een dans, en weer die vrouw, andere dans. Met een enthousiasme dat er vanaf druipt. Eigenlijk maken de locals in de zaal er leuk: ze applaudisseren en fluiten en juichen als een malle. Zo gaat het een uur door tot de einddans waarin iedereen welkom is om mee te doen op het podium. De locals breken zowat hun nek over elkaar om dat podium op te komen. We weten niet wat we zien. Bizar. En voor ons grappig. Hierna gaat de groep nog wat drinken. Ik ga lekker terug. De WiFi is goed hier, dus ga lekker Skypen met m’n vent. Goede afsluiter van de dag.
Oh ja: gefeliciteerd ouwe!!!! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
