Cultureel Ganges

Cultuur dag vandaag. We zijn in Varanasi. De oudste stad ter wereld, met een hele rijke cultuur. We beginnen met een boottocht over de Ganges. We wandelen er heen, blijkbaar zitten we er zowat om de hoek in het hotel. We hebben een fanatieke gids met veel verhalen, maar helaas ook een grote groep waardoor je de helft mist. En zo loop ik dus blind mee met de groep om vervolgens naar zwetende mannen in ondergoed te staren. Ochtend oefeningen...... niet heel charmant kan ik melden. En dan weer naar de kade. Geen kano dit keer, maar een echt bootje en mannetje die roeit. Als we langs de kade varen verteld de gids breeduit over de oude gebouwen, de namen, de gebruiken. Dat het water momenteel erg laat staat. Veel mooie, oude gebouwen. Alleen allemaal niet zo onwijs oud. Dit is niet het hele oude gedeelte, of alles is inmiddels al 20x platgegooid en opnieuw opgebouwd. We komen bij een verbrandingsplek. De kleine. En ze gaan net beginnen. Maar wij krijgen vanavond een ceremonie te zien dus we gaan verder. Hier doodgaan en verbrand worden, en dan de Ganges in betekent direct naar Nirvana. Dit gebeurt binnen 5 uur, en kost 20.000 roepies. Dure Nirvana dus. Cremeren op gas kan ook, kost de familie 1000 roepies. Geen idee of je dan via een omweg naar Nirvana gaat. Verder wordt nog verteld dat de borstkas bij mannen niet verbrand, want dit is het sterke gedeelte gegeven door god. En bij vrouwen de heupen niet, zelfde verhaal. Dat wat overblijft gaat gewoon hoppa de Ganges in. Daar waar iedereen in zwemt en kleding wast..... bleeehhhhh. Zo zijn er bepaalde uitzonderingen die niet verbrand mogen worden, zoals kinderen onder 10, die gaan met een steen zo het water in. En zo komen we bij de 2e brandplek. Ziet er ouder uit. Ook zwarter geblakerd. Hier gaat het 24 uur per dag door. Ze gebruiken het eeuwige vuur (wat binnen staat) om de stapel aan te steken. Waar uiteraard ook voor betaald moet worden. Vlak daarna is het tijd voor de wandeling. We bekijken veel tempels en moskeeën. Het is smal opgezet, veel winkeltjes en brommers die overal doorheen willen. En vergeet de koeien niet die hier overal een beetje geparkeerd staan. En dus overal hun vlaaien achterlaten. We mogen overal foto’s van maken, mensen kijken amper op. Eindpunt is de blue lassi, de beste lassi ter wereld schijnt. Kleine tent, te grote groep, dus wij staan buiten een beetje gek te worden van de toeters. En de koppijn was er al. Dan ineens komt er een lichaam (onder een kleed) voorbij. Getild door de familie en onderweg maar de brandstapel. Nu hebben er alles meegemaakt. Inmiddels staan we al 20 min wortels te schieten bij die tent, en wordt het eindelijk duidelijk dat de groep binnen ook naar de silk factory gaat. Wij willen terug naar het hotel. Met 2 tuktuks racen we terug naar het hotel. Wat een verkeer! En wat een toeters!!!!! Ik word al gek op de achterbank. We eten wat in het hotel en chillen de rest van de middag op het dak. Mijn koppijn wat laten zakken. Hopelijk.
Om half 6 gaan we weer op pad met mr gids. Naar de ceremonie. Ik ging uit van zo’n crematie. Maar uiteraard hebben ze er meer. Dit is de ceremonie om het leven te vieren. Voor de kust ligt het vol met bootjes, en op de kade is het ook afgeladen. En dan te bedenken dat dit iedere opnieuw te zien is. 5 Mannen is origineel kledij zitten elk op een apart blok. Beetje wierook erbij, belletje in de hand. En op de muziek maken ze dan een soort sierlijke beweging, synchroon. Nou leuk denk ik. Dan begint t riedeltje opnieuw maar met een kaars, en daarna met bloemetjes. En ga zo maar door zeg maar. Ik vond het na een half uur wel klaar. Nog even wat zingen tussendoor, wat ook playback was.....
Maar goed, daarna wat eten in een goed aangeschreven restaurant. 3x Zo duur als we gewent zijn, en de porties de helft kleiner. Hilariteit dus. Daarna met de Vikingen weer terug in de tuktuk. Inmiddels weten we dat je met 6 volwassenen, waaronder 4 gezonde westerlingen, makkelijk in een tuktuk past.