Prison island

Wat vandaag als chill dagje had moeten beginnen, werd toch interessant. Sander liep al 3 dagen te klagen over klachten rondom z'n hart. Afgelopen nacht amper geslapen van de pijn, dus maar even langs een arts. Zeker weten dat het niets ergs is of dat er geen vocht zit. Op zondag. We hebben 2 opties, het ziekenhuis of een privé kliniek. We gaan voor het laatste.
Hier moet je je uiteraard melden, en wordt je ingeschreven en krijg je een blauwe status waar je zelf mee leurt. Dokter 1, geschikte vent die zegt dat er een cardioloog onderweg is en we daar maar op moeten wachten. Het is net 9 uur. Vanaf hier loopt iemand mee naar de balie want het consult moet betaald worden. 10.000 TSH, omgerekend 5 euro. We worden naar een ander kamertje gebracht en hier maar wachten. Hier wordt duidelijk dat we een voorkeurspositie hebben: iedereen wacht buiten terwijl wij binnen zitten, en de blauwe map wordt bovenop gelegd. Dan zijn we als eerste aan de beurt wordt er gezegd. Na ongeveer half uur komt dokter 2. Voor het eerst dat hij een consult in het Engels afneemt. Oké..... Hij hoort het verhaal aan en schrijft in de blauwe map. Hij wilt een lipiden bloedonderzoek, ecg en echo. Wederom via de balie, consult a 5 euro, naar het lab. Heel eenvoudig maar heeft alles. Ipv een stuwband gebruiken ze een latex handschoen. En de beste man kan de gemiddelde verpleegkundige van onze bloedafname nog wat leren. Alle tijd, heel beheerst en vriendelijk. Dan wederom via de balie, 12 euro voor bloedonderzoek, door naar een ecg. Dit mannetje is er niet, morgen weer. Dan maar kijken of het echomannetje er is. Weer wachten. Na wederom half uur komt er een man met bril en aktetas aanlopen en gaat de echokamer in. Dokter 3. Deze beste man is cardioloog in het grote ziekenhuis van Dar es Salam en enkel hier op zaterdag en zondag. Lucky us. Gestudeerd in Zweden bla bla bla. Weet iig waar ie over praat. Echo gaat beginnen. Chirurg heeft mooi werk verricht. Fijn, maar wat is er nou? Uiteindelijk is de conclusie endocarditis. Dus...... De gezonde klep is wat geïrriteerd, minimal maar toch. Geen vocht gelukkig. Een antibioticum kuur met zware ibuprofen, lasix en maagbeschermers zou moeten werken. Geen alcohol dus de komende 10 dagen voor Sander.
We zijn bijna uur bij de doc binnen geweest, en waren hiervoor 25 euro kwijt. Dan nog een shit-load aan medicatie wat ons nog geen 20 euro kost en we staan buiten. Interessante ochtend. Nou hopen dat de medicatie snel aanslaat.

De middag staat prison island gepland en dat gaan we ook gewoon doen. Een half uur met een privé bootje en we bereiken het eiland. Erg toeristisch, zo groot is het niet en er staan een hotel op. Vroeger is er hier een gebouw neergezet wat als gevangenis had moeten dienen. Dit is echter nooit gebeurd, het is als quarantaine kwartier gebruikt voor de Britten.
Erg leuk, maar we zijn hier voor de schildpadden. De hele, hele, heeeeeele grote schildpadden. Die zitten in een omheind stuk waar uiteraard voor betaald moet worden a 4 dollar pp, maar dat betalen we graag. Zodra je door de poort bent zie je gelijk de grote beesten overal liggen. Ge-wel-dig! Er loopt een aangelegd pad door de habitat, waar ze ook gewoon op liggen. En al snel begrijpen we dat je van het pad mag afwijken, en de mag aaien! Dan is het natuurlijk pas echt feest. De schildpadden zijn erg actief en vriendelijk, maar ook erg nieuwsgierig. 1001 foto's dus, en weer geweldige ervaring rijker. Er zitten hier ook best veel kleintjes in de kraamkamer, die worden platgewalst als ze tussen de groteren zouden leven. Die walsen echt overal doorheen. Dus eigenlijk doen ze het hier erg goed. We horen van afstand een gids zeggen dat hij zijn twijfels heeft over het goed houden van de dieren hier, maar hij gaat er verder niet op in. We hebben het ook niet gevraagd, stom.
Na deze ervaring kan je nog snorkelen. Doen we! Wederom met het bootje naar achter het eiland gelegen rif. Dit rif ligt op een diepte van 2 meter! Ideaal snorkelen. Geen haaien, veel vissen. Erg leuk, wel vermoeiend. Jammere is dat je constant wordt aangevallen door speldenkussentjes. Irritant gevoel, misschien van kwallen? Het trekt iig vrij snel weer weg gelukkig. Wederom leuke foto's en na 4 uur vermaak staan we weer op de kade van Stone Town. De avond eten we om de hoek bij Mercury's, toeristisch restaurant en vernoemd naar Freddie, uiteraard. Eten is oké, niet heel speciaal. Maar het ging vanaaf om het makkelijke.