Dagje cruisen en een jungle tocht

Vandaag 5:45 uur op voor de ochtendcruise. Om 6 uur. Wie verzint t?!?! Weer met de andere mensen. En op pad. Nu de andere kant op. We zien de aapjes nu ontwaken. Erg grappig. Ook onder apen hebben sommige een ochtendhumeur. Ik zie er 1 nog hoog in een boom, ver van de anderen, nog in coma liggen. Een klein aapje gaat er voorzichtig op af.... En wordt zowat ze tak afgetrapt door de aap. Ik heb mezelf ik aap ontdekt!!!! Mwahahahahaha. We gaan weer door. En..... Ja hoor!!!! We zien een oerang oetan!!!! Hoog in de boom, aan het eten. Oh wat onwijs gaaf. Deze denkt daar echter anders over en begint naar beneden te klimmen. We zien dat ze niet springen. En dan zien we een kleintje bij haar. En daaronder..... Nog een moeder met kleintje!!! Helaas lastig foto's te nemen. Te donker, dichtbegroeid en snel, maar de aanblik is adembenemend. Wat een geluk hebben wij!!!! Dit tafereel duurt nog geen 5 minuten, maar voelt als langer. Prachtig mooi om te zien in het wild. We varen door en zien nog wat hornbills. Het land van de hornbills, Costa Rica, is niets vergeleken met wat we hier zien. 2 stelletjes en een groep van 7 bachelors. En uiteraard veel neusapen.
Na de boottocht volgt het ontbijt. Weer uitgebreid en lekker. En om 9 uur gaan we 3 uur lopen. Zonder de andere groep. En zonder 1 aussie. Die wacht op een nieuwe heup dus loopt niet mee. We gaan eerst met de boot want hij (de gids) wilt ons het meer laten zien. Dus na enkele minuten duiken we vanaf de rivier de kant op. Eigenlijk letterlijk. Aangezien het nu regenseizoen is en het water hoog staat dan. Buiten het regenseizoen staat het stukje droog. Erg mooi!!! Heel knus. En we zien 2 krokodillen. Ook uniek bij hoogwater. Bij het meer blijkt deze erg groot te zijn. 3 km. We leggen aan om te beginnen met hicken. Na een kwartier wordt onze gids in het gezicht gestoken door een caterpillar. Ja hoor!!! Hij krijgt onwijze koppijn en is dizzy en wilt eigenlijk gewoon terug. Dus dat doen we ook netjes. De pool zegt dat ie gewoon geen zin had en zichzelf een klap verkocht heeft. Gegiechel natuurlijk. Dus dan is het ineens een hele lange dag tussen lunch en avondcruise in. Ik lees wat en luister muziek. Echt chillen. En zowaar lukt dat me ook. De cruise doen we weer met de vaste gids, een uur eerder omdat we niet hebben gelopen. We gaan een kleine riviertak in. Weer veel apen, monitor lizards, en hornbills. Supermooi. De gids draait zowat door als hij een vliegende eekhoorn ziet. Helemaal uit z'n dak. Ergens ver weg op een boom zie ik een bruin bolletje dat m moet zijn. De pool en ik kijken elkaar aan en gieren t weer uit. Maar de gids is helemaal happy. Hij moet het ook aan iedereen kwijt. Is bijzonder zegt ie. Dat zal best, wij zien niet zoveel bijzonders aan dat bolletje bruin op zo'n 100 meter hoog tegen een stam geplakt. Tijdens het avondeten beginnen de aussies te vertellen dat ze Sandakan verschrikkelijk vonden. Ze voelden zich erg bekeken en niet op een goede manier. Ik vertel dat ik dat helemaal niet zo ervaren heb. Of ze naar mij niet keken? Jawel..... Maar dat gebeurt al snel met m'n dreads en tat's.... Heel grappig dat je op die manier zo totaal verschillend opvattingen hebt van een zelfde situatie.
Die avond zijn alleen de Poolse en ik present voor de nachtwalk. De nieuwe groep gaat met een ander mee, totdat deze gids zich niet heel zeker voelt door de modder. Dus samenvoegen. Al snel zorgt onze gids ervoor dat hij voorop loopt met ons erachter, dan de andere gids met de groep. Een groep vooral ouderen, met 2 Nederlanders die vooral klagen over de modder, dat er weinig te zien is en wat ze dan zien ook in Nederland te zien is. Onze gids irriteert zich en de Poolse en ik liggen natuurlijk weer dubbel. Waarop onze gids ook dubbel ligt. Vooral wanneer er een kijker wordt gezien met de vraag waar? En dan het antwoord: op dat groene blad. Tja.... Over he. We gieren het uit!!!! Incl gids. Te grappig.... *snik* Maar feit is: Nederlanders zijn van nature echt zeikers. Elke keer weer valt het me op dat dit het volk is wat openlijk klaagt. Ik ben ook zo blij dat ze aan mijn Engels niet kunnen horen dat ik uit Nederland kom.... Lekker incognito. Laat mij maar met rust. Uiteindelijk ziet onze gids een civit kat. Aan de ogen en hij rent weg. Wij zien niets. Maar hij heeft m hoor: in een boom net boven onze hoofden. Een jonkie en hij blijft nog zitten ook. Mooie foto kunnen maken en helemaal blij. Hierna weer lekker slapen.